کد مطلب:18955 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

حقيقت اسماء حُسني چيست؟

اسماء حسني به معني نامهاي نيكو است و مسلماً همه نامهاي خداوند نيكو است و به اين ترتيب همه نامهاي الهي را شامل ميشود، و چنانچه در شأن نزول آيه 110 سوره اسراء آمده، اين آيه زماني نازل شد كه مشركان از پيامبر شنيدند كه ميگويد يا اَللهُ يا رَحّمانُ! آنها به طعنه گفتند او ما را از پرستش دو معبود نهي ميكند، ولي خودش معبود ديگري را ميخواند! ... در اين هنگام آيه نازل شد و پندار تعدد را رد كرد و فرمود اينها اسماء حسناي خداوند و نامهاي نيكوي مختلفي است كه همه اشاره به ذات واحد حق ميكند. (مرات العقول 2/ 30.)



به اين ترتيب همة اينها تعبيرات مختلفي است كه از كمالات بيانتهاي آن ذات واحد حكايت دارد و به گفته شاعر



عِباراتُنا شَتّي وَ حُسّنُكَ واحِدٌ

وَ كُلُّ اِلي ذاكَ الْجَمالِ يُشيرُ





[تعبيرات ما مختلف است ولي حسن تو يكي بيش نيست]



[و همه به آن جمال واحد بيمثال اشاره ميكنند]



از تعبيراتي كه در آيات قرآن آمده برميآيد كه همه نامهاي او جزء اسماء حسني است وَ لِلّهِ الاَسْماءُ الحُسْني فَادْعُوهُ بِها



دليل آن هم روشن است، زيرا نامهاي خداوند يا از كمال ذات او خبر ميدهد (مانند عالم و قادر) يا از عدم وجود هرگونه نقص در آن ذات بيمثال (مانند قدّوس) و يا حاكي از افعال اوست كه فيض وجود را از جهات مختلف منعكس ميكند (مانند رحمان و رحيم و خالق مدبر و رازق).



تعبير آيات فوق كه دليل بر حصر است نشان ميدهد كه اسماءِ حسني مخصوص خداوند است، اين به خاطر آن است كه اسماءِ او حاكي از كمالات او است، و ميدانيم واجبالوجود عين كمال و كمال مطلق است، بنابراين، كمال حقيقي از آن او است و غير او هرچه هست ممكنالوجود است و سر تا پا نياز و فقر!

---

پيام قرآن ج 4


حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران